چینی‌ها دارای یک استراتژی به نام استراتژی ابهام هستند. بر اساس این استرتژی، آنان تا زمانی که مطمن نشوند که یک رابطه و یا یک اتحاد برای آنها مثمرثر است. به هیچ وجه وارد آن رابطه نمی‌شوند. قطعا از اتحاد با پاکستان اطمینان داشته و دارند. 

این یادداشت ناظر بر بررسی و تحلیل رفتارهای آن دسته از سیاست زدگان غیرمتخصصی است که بی توجه به شعارهای دولت های جمهوری اسلامی ایران طی چهار دهه گذشته همواره بدون برخورداری از دانش سیاسی در حوزه روابط خارجی کشور دخالت کرده و پیامدهای ناخوشایند و پرهزینه ای را به طور مشخص از ناحیه دو کشور پاکستان و افغانستان به مردم، کشور و نظام تحمیل کرده اند. 

دره آدم خیل ، روستایی در ناحیه کوهات واقع در استان خیبر پختونخوا (پاکستان) است که تمام ساکنان آن به ساخت سلاح مشغولند.

کافی است موضع سخنگوی وزارت امور خارجه پاکستان را در نظر بگیرید که گفت: ما سالهاست بر مناطقی که ایران به آنجا حمله موشکی کرده، حاکمیت نداشتیم. آیا این نوع موضع گیری نشانه اعتراف ضمنی بر محق بودن ایران در عملیات موشکی اخیر و برخورد با تروریست‌های تکفیری نیست؟

رئیس کل بانک مرکزی در دیدار با همتای پاکستانی خود در حاشیه اجلاس اتحادیه پایاپای آسیایی در بانک مرکزی، خواستار تعامل بانک های مرکزی طرفین در زمینه های پیام رسان مالی غیرسوئیفتی، اتصال کارت های پرداخت بانکی دو کشور و تشکیل کمیته مشترک پیگیری توافات بانکی طرفین شد.

مایکل کوگلمن، مدیر موسسه جنوب آسیا در مرکز ویلسون، در توئیتی نوشت: این آشتی بین ایران و عربستان سعودی، تحت حمایت چین، قوی سیاه، شگفت‌انگیز و نقطه عطف نادری در روابط بین‌المللی است. روابطی که در سراسر جهان، از جمله در جنوب آسیا، به ویژه در پاکستان که رقابت ایران و عربستان سعودی به شدت خود را نشان داده است، بازتاب های عمده ای خواهد داشت.

پاکستان گذرگاه مرزی «تورخم» با افغانستان را بازگشایی کرد.

سرمایه گذاران کره‌ای گفتند: «شرکت‌های کره جنوبی فعال در پاکستان به سبب کمبود مواد اولیه در نتیجه محدودیت واردات و تأخیر در آزادسازی کانتینرهای بلاتکلیف در گمرک در آستانه خروج از بازار این کشور هستند.»

پاکستان با یکی از شدیدترین بحران‌های سیاسی و اقتصادی حادث در تاریخ ۷۵ ساله خود مواجه است. مجموعه‌ای از مشکلات و نابسامانی ها در صحنه داخلی و عرصه خارجی شرایط خطیری را پیش روی رهبران این کشور نهاده که جدای از دوران درگیری‌های نظامی همه جانبه با هند تاکنون بی سابقه بوده است. بخش عمده این مشکلات ناشی از ساختار سیاسی داخلی و مبارزه بی امان احزاب و سیاستمداران برای کسب و باقی ماندن در قدرت با بهره جویی از تمامی ابزار و موقعیت‌های در دسترس منجر به تضعیف ثبات داخلی است که تمامی ارکان حکومت را متاثر می‌سازد.

توجه به نقش و تأثیرهای عربستان سعودی و امارات و همچنین کشور پاکستان در افغانستان همواره امری جدی و اجتناب‌ناپذیر است. می توان گفت امریکا و وابستگان او در منطقه در صدد تحریک و تشجیع ارتش پاکستان برای افزایش تنش در مرز و احیاناً حمله به افغانستان هستند. سازمان اطلاعات ارتش پاکستان ISI با چالش جمعیت قابل‌توجه پشتون‌های طالبان داخل پاکستان و در مرز افغانستان که برخی از آنان خواهان استقلال سرزمینی و جدایی‌طلب هستند مواجه شده است.